Het zal jullie niet ontgaan zijn, dit was de week van Sinterklaas. Blijkbaar zijn we ook dit jaar weer zoet geweest, want hij kwam ook bij L² langs 🤩
Maandagochtend vonden we het volgende gedicht in de werkschoenen die Trix had achtergelaten toen ze vrijdagmiddag op haar roze hakken het weekend in was vertrokken:
Mijn lieve L²-kindjes,
ik kan er maar moeilijk aan wennen.
Ik stam nog uit de tijd van de printjes,
maar jullie zijn volop aan het scannen.
Een politiebureau nog wel,
dat is een toffe klus!
Voor mij gaat de technologie wat snel,
maar jullie doen dat gewoon effe dus.
En dan hoppatee, is daar ineens een prachtig 3d-model,
ik kijk mijn ogen uit.
Dat ik dat magnifiek vind, zie je wel,
het staat te lezen op mijn snuit.
Van Limburg naar de Coltbaan om de hoek
of naar Maasvlakte 2
Het is voor jullie allemaal gesneden koek
en al die spullen slepen jullie gewoon met je mee.
Ik zie jullie in de weer met een total station en een drone.
Geen idee wat dat allemaal is.
Maar jullie fluiten altijd dezelfde vrolijke toon,
met de sfeer is bij jullie niks mis!
Op mijn leeftijd is het nog maar moeilijk te volgen,
dus ik bewonder jullie leervermogen.
Het had mij allemaal al lang verzwolgen,
ik was al lang naar huis getogen.
Wat ik het mooist vind om te zien,
is jullie geweldige samenwerking.
Zowel bij andere partijen als binnen jullie eigen team,
zien jullie geen enkele beperking.
Uitgaan van het aanvullen van de ander
en van twee weten meer dan een,
maakt je verdraagzaam naar elkander
en creëert een mooiere wereld om ons heen.
Jullie inzet en levenshouding is daarom te prijzen.
Jullie zijn het meer dan waard,
om de hele wereld over te reizen,
waar L² elk maatvoerdersklusje klaart!
Lieve groet, Sinterklaas
P.S. Ik kijk er naar uit jullie weer een jaar te mogen volgen!
